Zalecane dobowe spożycie tego pierwiastka to 4700 mg na dobę. W ludzkim organizmie występuje on w sokach trawiennych i kościach. Potas jest łatwo usuwany z moczem, dlatego nawet duże jego pobranie z dietą nie stanowi zagrożenia, gdy nerki dobrze funkcjonują.
Możliwe są różne odstępstwa, jeśli chodzi o normę, w jakiej potas powinien występować w ludzkim organizmie. Określa się je jako:
• Hiperkaliemia – to najczęściej wynik upośledzonego wydalania potasu przez nerki. Objawia się zwolnieniem pracy serca, spadkiem siły mięśniowej, apatią, mrowieniem kończyn i ust.
• Hipokaliemia – na tle żywieniowym prawie się nie zdarza. Może występować natomiast w anoreksji. Zdarza się, że towarzyszy wymiotom, biegunkom i zaburzeniom gospodarki kwasowo-zasadowej, będąc ponadto następstwem stosowania środków przeczyszczających i moczopędnych (alkohol i kawa także wzmagają wydalanie potasu przez nerki). Objawy to: upośledzenie funkcji układu nerwowego, uporczywe zaparcia, zaburzenia rytmu serca (częstoskurcz).
Funkcje: regulacja gospodarki wodnej, wpływa na równowagę kwasowo-zasadową, reguluje czynności nerwów i mięśni.
Źródła: rośliny strączkowe, soja (1000–2100 mg/100 g), orzechy (500–700 mg/100 g), ziemniaki (450 mg/100 g), ryby (300–400 mg/100 g), porzeczki, banany (300–395 mg/100 g), mięso (250–350 mg/100 g), zbożowe ziarna (100–350 mg/100 g).
Marzena Surmińska
