Przewlekła obturacyjna choroba płuc

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POCHP) to jednostka chorobowa objawiająca się niewydolnością oddechową związaną z ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe płuc. Przyczyną jest postępujące niszczenie miąższu płucnego, co jest procesem niecałkowicie odwracalnym. Szkodliwe pyły i inne substancje zawarte we wdychanym powietrzu powodują reakcję zapalną, która jest przyczyną stopniowego, ale postępującego ograniczenia czynności płuc.

Główne objawy POCHP to: 

• chroniczny kaszel,
• świszczący oddech,
• duszność,
• wykrztuszanie gęstej wydzieliny (może być z krwią)
• nawet ataki bezdechu w ostrych stanach.

Objawy w początkowym stadium choroby mogą mylnie wskazywać na astmę, dlatego żadnych symptomów chorób układu oddechowego nie należy bagatelizować. Znamienne jest to, że choroba oprócz płuc dotyka również innych narządów – chociażby oskrzeli.

Zniszczony miąższ płucny zmniejsza powierzchnię oddechową płuc, w wyniku czego do krwi dostaje się mniej tlenu, a to z kolei skutkuje rozwojem miażdżycy i chorobami układu krążenia, jakimi są zawały czy udary, ale nie tylko. Wszystkie komórki ciała otrzymują niewystarczającą ilość tlenu w wyniku czego następuje nieprawidłowe ich funkcjonowanie. Niedotlenienie komórek powoduje również ich insulinooporność, która jest pierwszym krokiem do cukrzycy typu II.

POCHP powoduje nieodwracalne zmiany płucne, a więc nie jest całkowicie wyleczalna.