Berberyna i morwa biała w profilaktyce prozdrowotnej i w redukcji wagi

Świat ziół oferuje wiele związków występujących naturalnie w różnych częściach roślin leczniczych. Niektóre substancje mogą więcej zdziałać w połączeniu z innymi substratami, będąc w symbiozie z pożytkiem dla naszego zdrowia. Przykład takiego powiązania to berberyna – alkaloid występujący w berberysie –  oraz moranolina – alkaloid obecny w morwie białej. Oba te związki tworzą prozdrowotny team.

Berberyna – szeroki wachlarz możliwości

Berberyna to organiczny związek chemiczny, izochinolinowy alkaloid występujący w niektórych roślinach, takich jak: cynowód chiński (Coptis chinensis), berberys zwyczajny (Berberis vulgaris), gorzknik kanadyjski (Hydrastis canadensis) czy glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus). Charakteryzuje się gorzkim smakiem i żółtym kolorem. Wykazuje silną aktywność biologiczną o szerokim spektrum działania farmakologicznego.

Warto, by bliżej temu związkowi przyjrzały się osoby: zmagające się z cukrzycą typu 2 (reguluje poziom glukozy), z wysokim poziomem cholesterolu we krwi oraz ciśnienia krwi. Berberyna przynosi korzyści osobom z niektórymi chorobami serca, pomaga zniwelować obrzęki. Ponadto berberyna wspiera zdrowie osób cierpiących na choroby zwyrodnieniowe mózgu, takie jak otępienie czy choroba Alzheimera. Badania wykazały też pozytywny wpływ zapobiegający niektórym nowotworom.

Co jeszcze potrafi berberyna?

Ze względu na swoje działanie przeciwmiażdżycowe i przeciwcukrzycowe berberyna jest cennym składnikiem suplementów wspierających walkę osób otyłych o szczupłą sylwetkę – berberyna słynie z tego, że potrafi wpłynąć na szybszy metabolizm. U osób stosujących suplementy z berberyną zaobserwowano obniżenie się BMI (body mass index, czyli wskaźnik masy ciała), przyspiesza spalanie tkanki tłuszczowej w organizmie.

Oprócz działania: przeciwmiażdżycowego, przeciwcukrzycowego, przeciwnowotworowego czy odchudzającego, berberyna wykazuje właściwości: bakteriobójcze, przeciwpasożytnicze, żółciotwórcze, żółciopędne, przeciwbiegunkowe, rozkurczowe, antyoksydacyjne, przeciwzapalne i przeciwbólowe. Oznacza to, że wiele osób z rozmaitymi dolegliwościami może skorzystać z wszechstronnego spektrum terapeutycznego tego związku.

Na przykład żel zawierający berberynę przynosi ulgę osobom z ranami nowotworowymi, zmniejszając ich rozmiar, zaczerwienienie, a przede wszystkim – minimalizując dolegliwości bólowe.

Przy niektórych zaburzeniach hormonalnych, takich jak np. zespół policystycznych jajników, berberyna może obniżyć poziom testosteronu oraz zredukować stosunek obwodu talii do obwodu bioder u kobiet zmagających się z tym zespołem chorobowym.

Berberyna i morwa biała – zgrany duet

Berberyna pomaga obniżyć  poziom cukru we krwi u diabetyków, obniża także zbyt wysoki poziom cholesterolu we krwi. Doustne przyjmowanie berberyny może pomóc nie tylko zahamować lub odwrócić procesy chorobowe przy cukrzycy typu 2, ale także może obniżyć poziom cholesterolu całkowitego, lipoprotein LDL i trójglicerydów u osób z hipercholesterolemią.

Przy czym warto zauważyć, że berberyna daje znacznie więcej korzyści, jeśli połączy się ją z ekstraktem z liści morwy białej (Morus alba), a konkretniej ze związkiem występującym w morwie, czyli moranoliną, zwaną także 1-deoksynojirimycyną, deoksynojirimycyną lub DNJ.

1-deoksynojirimycyna (DNJ) z morwy białej

1-deoksynojirimycyna to alkaloid wytwarzany przez różne rośliny, w tym np. przez morwę – związek jest również obecny w kilku szczepach bakteryjnych, np. w  Bacillus lub w Streptomyces. 1-deoksynojirimycyna wykazuje dużą aktywność biologiczną – przeciwdziała otyłości, reguluje poziom glukozy i cholesterolu we krwi oraz ma działanie przeciwwirusowe.

1-deoksynojirimycyna hamuje poposiłkowy poziom glukozy we krwi i w ten sposób minimalizuje ryzyko wystąpienia insuliooporności i cukrzycy typu 2. Podawanie ekstraktu z morwy laboratoryjnym szczurom tłumiło  u nich wzrost poziomu glukozy we krwi po spożyciu węglowodanów.

Morwa biała – działanie przeciwcukrzycowe

Morwa (Morus) należy do rodziny morwowatych. Liczne badania naukowe wykazały lecznicze znaczenie morwy – w praktyce przeciwcukrzycowej w wielu krajach pije się napary z liści tej rośliny leczniczej, są one znanym, tradycyjnym naturalnym lekiem kontrolującym poziom cukru we krwi. Badania wykazały również skuteczność liści morwy w przeciwstarzeniowym działaniu na skórę oraz pomocniczo w zaburzeniach neurodegeneracyjnych, w tym w chorobie Alzheimera i chorobie Parkinsona. Ponadto wykazano uspokajające działanie owoców morwy oraz właściwości: przeciwzapalne, moczopędne, przeciwkaszlowe i przeciwgorączkowe kory korzenia morwy.

1-deoksynojirimycyna stanowi niewielki udział w liściach morwy, a synteza tej substancji jest procesem złożonym. Z tego powodu 1-deoksynojirimycyna jest drogim związkiem.

Cukrzyca charakteryzuje się przewlekłą hiperglikemią z zaburzeniami metabolizmu węglowodanów, tłuszczów i białek, które wynikają z niedoboru wydzielania insuliny i/lub insulinooporności. W normalnych warunkach węglowodany w diecie są hydrolizowane do monosacharydów, które następnie są wchłaniane przez jelita. 1-deoksynojirimycyna pochodząca z liści morwy działa jako środek przeciwhiperglikemiczny poprzez spowolnienie tempa degradacji węglowodanów do monosacharydów. Opóźnia to wchłanianie glukozy i znacznie obniża poziom glukozy we krwi po posiłku.

W teamie lepiej

Obie opisane substancje będą skuteczniejsze, jeśli będą przyjmowane razem, uzupełniając wzajemnie swoje terapeutyczne działanie.

Opracowanie Agata Majcher