Oczyszczanie organizmu z metali ciężkich

Coraz częściej i coraz więcej mówi się o zatruciach organizmów metalami ciężkimi. Zwykle dotyczy to osób, które mają z nimi kontakt w codziennej pracy. Ale objawy zatrucia mogą również pojawić się po spożyciu skażonej wody, żywności czy nawet wdychania skażonego powietrza.

„Metale ciężkie“ to termin nieprecyzyjny mówiący o różnych pierwiastkach chemicznych określanych jako metale i półmetale charakteryzujących się dużą gęstością, a często też właściwościami toksycznymi. W medycynie i biologii termin „metale ciężkie“ jest używany zwykle w odniesieniu do pierwiastków chemicznych oznaczonych jako metale i półmetale wykazujących toksyczność dla człowieka lub środowiska. Najczęściej zalicza się do nich: rtęć, ołów, kadm, chrom, nikiel czy półmetale takie jak arsen. Ale też pierwiastki występujące w postaci mikroelementów, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu, na przykład: cynk, miedź, żelazo. Pierwiastki mineralne powinny być dostarczane do organizmu w ściśle określonych ilościach, ponieważ każde odchylenie od normy jest niekorzystne dla zdrowia.

Najbardziej toksyczne metale

Za najbardziej niebezpieczne metale ciężkie uznaje się: ołów, rtęć, kadm i arsen. Stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka, bowiem gromadzą się w narządach miąższowych, takich jak wątroba czy nerki, doprowadzając do ich uszkodzenia. Ponadto toksyczne działanie metali wiąże się również ze zdolnością do ich kumulacji w kościach czy mózgu. Sole albo tlenki metali mogą być przyczyną poważnych zatruć, a przy tym ostrych i przewlekłych chorób układu krążenia, układu nerwowego, układu moczowego, a przede wszystkim powodują choroby nowotworowe. Powodują również: odwapnienie kości, niepłodność oraz uszkodzenia płodu, nieodwracalne zmiany w układzie sercowo-naczyniowym. Najczęstsze objawy ze strony układu nerwowego to: zaburzenia snu, upośledzenie koncentracji i pamięci, niedowłady, a nawet objawy przypominające różne choroby psychiczne. Objawów zatrucia może być zdecydowanie więcej, jednakże wiąże się to z organem, którego dotyczą a także kondycją psychiczną i fizyczną człowieka oraz wielkością zatrucia. Wiele też zależy od tego, czy jest to zatrucie nagłe czy powolne odkładanie się pierwiastka w organizmie.

Metale ciężkie przedostają się do organizmu człowieka z gleby, wody czy powietrza poprzez układ oddechowy, pokarmowy oraz skórę. Należy zwracać szczególną uwagę na produkty spożywcze: ich skład oraz pochodzenie, a także na źródła wody pitnej oraz miejsce przebywania, w którym jest skażone powietrze.

Zatrucia metalami ciężkimi – objawy

Zatrucia metalami ciężkimi mogą się różnić od siebie w zależności od tego, czy jest to zatrucie ostre czy przewlekłe. Przykładowe objawy:

•    Ostre zatrucie kadmem objawia się następująco: występuje sinica, duszność, przyśpieszenie oddechu i tętna, bóle i zawroty głowy, a także nudności i wymioty. W zatruciu przewlekłym najczęściej pojawiają się: suchość jamy ustnej, metaliczny posmak, brak łaknienia, ogólne osłabienie.

•    Ostre zatrucie ołowiem może dawać takie objawy jak: słodkawy posmak w ustach, bóle głowy, zaparcia, utrata łaknienia, wymioty, spadki ciśnienia, obniżenie temperatury ciała. Natomiast zatrucie przewlekłe może objawiać się następująco: skóra wygląda na ołowianą, następuje osłabienie organizmu, tak zwany rąbek ołowiowy na dziąsłach, objawy uszkodzenia układu nerwowego (w tym: przeczulice, niedowłady, znużenie z bezsennością, zaburzenia pamięci i koncentracji), a także bóle głowy i zawroty.

•    Przy ostrych zatruciach rtęcią pojawiają się: zapalenie płuc i oskrzeli prowadzące często do śmiertelnej niewydolności oddechowej. Zatrucie przewlekłe ma zdecydowanie więcej symptomów: ból głowy i kończyn, ogólne osłabienie organizmu, zapalenie błon śluzowych przewodu pokarmowego, wypadanie zębów, występowanie niebiesko-fioletowej obwódki na dziąsłach, zaburzenia snu oraz upośledzenie koncentracji i pamięci. Także występuje zmiana osobowości, może się pojawić drżenie rąk i nóg, a przy tym zmiana charakteru pisma.

•    Przy zatruciu ostrym arsenem pojawią się symptomy, takie jak: bóle głowy, pragnienie, oddech przypominający zapach czosnku wraz z metalicznym posmakiem w ustach, ślinotok, nadmierne pocenie się oraz nudności i wymioty. Pojawiają się również trudności z przełykaniem, czerwona wysypka, a w skrajnych przypadkach następuje zatrzymanie układu krążenia oraz pracy nerek i wątroby, co prowadzi do śmierci organizmu. W zatruciu przewlekłym mogą pojawić się: zmiany skórne typu rogowacenie dłoni i stóp, a także ściemnienie skóry, bóle brzucha, głowy i mięśni, wypadanie włosów, stany zapalne błony śluzowej oczu i nosa oraz: prążkowane paznokcie, niepłodność, trudności w oddychaniu, arytmia serca czy niedokrwienie kończyn.

Wymienione symptomy czy objawy są typowymi dla danego zatrucia, jednakże zawsze może pojawić się dodatkowy objaw związany z kondycją organizmu. W przypadku nagłych i ciężkich zatruć konieczna jest natychmiastowa akcja odtruwająca oraz wizyta lekarska czy wezwanie karetki pogotowia.

Zatrucie metalami ciężkimi – postępowanie

W zatruciu ołowiem zwykle stosuje się doustną lub dożylną chelatację kwasem wersenowym, który „wychwytuje” i usuwa z organizmu szkodliwe metale. Można również zastosować duże ilości węgla aktywnego. Wykonuje się wówczas płukanie żołądka 3-proc. siarczanem sodowym z węglem. W przypadku ciężkiego zatrucia, gdy wskazana jest chemoliza albo wykryta ostra niewydolność nerek należy bezzwłocznie udać się do lekarza.

W przypadku ciężkiego zatrucia solami rtęciowymi należy podać jak najszybciej do wypicia mleko z białkiem kurzym, sprowokować wymioty i koniecznie przewieźć do szpitala lub skontaktować się z pogotowiem.

W zatruciu doustnym kadmem w przypadku wystąpienia ostrych objawów podaje się mniej więcej co 4 godziny mleko z białkiem jaj kurzych, a do tego środek przeczyszczający: fosforan 2-sodowy w ilości około 4–8 g na szklankę wody. W zatruciach inhalacyjnych należy natychmiast przerwać ekspozycję organizmu na gazy trujące i jak najszybciej hospitalizować osobę.

Osoba, która doznała ciężkiego zatrucia arsenem, powinna być natychmiast hospitalizowana, ponieważ arsen nie jest wydalany z organizmu w procesach metabolicznych. Niezbędna jest w takich przypadkach transfuzja krwi, przyjmowanie leków nasercowych czy monitorowanie czynności nerek. Może być również konieczne płukanie jelit czy chelatacja.

W sytuacji, kiedy podejrzewamy, że nasz organizm może być zatruty jakimś metalem ciężkim, najlepiej jest wykonać odpowiednie badania, by sprawdzić zakres i móc dostosować terapię do potrzeb organizmu. Jeśli są to śladowe ilości, organizm nie ma problemu z wypłukaniem tych niebezpiecznych substancji. Na pewno utrudniać może to siedzący tryb życia, żywność przetworzona, niedotlenienie organizmu, brak snu i stres, a także stany chorobowe. Wówczas naturalny system detoksykacji organizmu jest utrudniony i spowolniony, co może prowadzić do gromadzenia się, odkładania tych metali w organizmie.

Detoks organizmu z metali ciężkich wspomóc może przede wszystkim zdrowa dieta bogata w zielone rośliny zawierające chlorofil, a także witaminę C, żywność jak najmniej przetworzoną, ruch na świeżym powietrzu, nawadnianie organizmu oraz odpowiedni wypoczynek – dostosowany do rodzaju i trybu pracy – oraz odpowiednia ilość snu.

Tak naprawdę w przypadku detoksu organizmu należy wziąć pod uwagę, że oczyszczanie dotyczy wielu organów, krwi i regeneracji. Zatem należy zastosować taką terapię, która obejmie holistycznie wszystkie problemy z tym związane i doprowadzi organizm do stanu wyjściowego sprzed zatrucia.

Oczyszczanie organizmu wspomaga: spożywanie mumio w ilości co najmniej 1–2 g dobowo (rozpuszczane w wodzie), chlorella lub spirulina w ilości co najmniej około 6 g dobowo, węgiel aktywny w ilości co najmniej 2–10 g dobowo. Można również użyć bentonitu lub ziemi okrzemkowej.

Wspomagając się ziołami, należy zastosować takie mieszanki, które będą miały działanie: odtruwające, moczopędne, a także usuwające zastoje limfatyczne, wzmagające perystaltykę jelit i usprawniające cały przewód pokarmowy, w tym będą lekko rozwalniające, o działaniu żółciopędnym, a także hamującym odczyny autoimmunologiczne. Wskazane jest działanie przeciwzapalne i lekko ściągające. Do takich ziół możemy zaliczyć: sit rozpierzchły (Juncus effusus Linne), rzepik pospolity (Agrimonia eupatoria), śledziennicę (mChrysosplenium L.), trędownik bulwiasty (Scrophularia nodosa), żółtlicę (Galinsoga Ruiz & Pav), mydlnicę lekarską (Saponaria officinalis), glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus L.), zanokcicę języcznik (Asplenium scolopendrium L. ) – tylko z upraw, krwawnik pospolity (Achillea millefolium), bratek/fiołek polny (Viola arvensis), przetacznik (Veronica L.) oraz wiele innych spełniających swoje funkcje.

Przygotowanie mieszanki powinno być skonsultowane z fitoterapeutą po przejściu badań i wykryciu rodzaju zatrucia organizmu metalami, a także po wizycie kontrolnej u lekarza.

Przygotowanie dla siebie podstawowej apteczki ziołowej, w której będą się znajdować wymienione wyżej preparaty, substancje oraz zioła, w dzisiejszych czasach powinno być dokonywane na bieżąco i weryfikowane co roku. Każdy z nas powinien mieć w domu podstawowe zioła, które w nagłych i skrajnych przypadkach może zastosować jako zioła ratujące życie, zanim skonsultujemy się z lekarzem, czy dotrzemy na pogotowie. Oczywiście zupełnie inną kwestią jest nagłe zatrucie metalami ciężkimi spowodowane skażeniem, a zupełnie czym innym jest podtruwanie się na co dzień ich mikroilościami z otaczającego nas świata. Bardzo ważne jest, by dokonywać systematycznego oczyszczania organizmu – szczególnie wtedy, kiedy wiemy, że normy ołowiu czy rtęci zostały przekroczone. Również polecam profilaktyczne popijanie ziół dla wspomagania pracy narządów wewnętrznych oraz systematycznej regeneracji.

Opracowanie Krystyna Judka – Niezłe Ziółko